Το πρώ­το βλέμ­μα, το πρώ­το άγ­γιγ­μα ή­ταν η πρώ­τη α­μοι­βαί­α ε­πα­φή με­τα­ξύ δύ­ο αν­θρώ­πων, ή­ταν η πρώ­τη μορ­φή ε­πι­κοι­νω­νί­ας. Η πα­ρεμ­βο­λή της α­πό­στα­σης ή­ταν α­πα­γο­ρευτι­κή για την αί­σθη­ση της α­φής, αλ­λά ό­χι και για την ό­ρα­ση ή την α­κο­ή. Γεν­νήθη­κε λοι­πόν στον πρώ­το άν­θρω­πο η α­νά­γκη της τη­λε-ε­πι­κοι­νω­νί­ας, δη­λα­δή της α­πό μα­κριά ε­πι­κοι­νω­νί­ας. Πι­στεύ­ου­με ό­τι η πρώ­τη κραυ­γή ή­ταν η πρώ­τη προσπά­θεια ε­πι­κοι­νω­νί­ας α­πό μα­κριά. Έ­χει ε­ξα­κρι­βω­θεί ό­τι ο πρώ­τος άν­θρω­πος χρη­σι­μο­ποιού­σε ά­ναρ­θρα τη φω­νή του, πριν α­πο­κτή­σει έ­ναρ­θρο λό­γο. Ε­ντού­τοις α­πό την πρω­τό­γο­νη ε­πο­χή γνώ­ρι­ζε ό­τι η φω­νή χά­νε­ται, ε­νώ τα γρα­πτά μέ­νουν. Ζω­γρά­φι­ζε λοι­πόν στις σπη­λιές που κα­τοι­κού­σε τα γνω­στά μας σή­με­ρα σπηλαιο­γρα­φή­μα­τα, μορ­φές και σχή­μα­τα, λιο­ντά­ρια, πι­θή­κους την ε­ντυ­πω­σια­κή πανί­δα της ε­πο­χής του και φυ­σι­κά αν­θρώ­πους. Για δε­κά­δες χι­λιά­δες χρό­νια ο άνθρω­πος ως την α­να­κά­λυ­ψη της φω­τιάς ή­ταν υ­πο­χρε­ω­μέ­νος να ε­πι­κοι­νω­νεί με η­χη­τι­κά μέ­σα. Η  φλό­γα του Προ­μη­θέ­α α­πό την Ελ­λη­νική Μυ­θο­λο­γί­α θε­ω­ρεί­ται ό­τι ή­ταν η πρώ­τη ε­πα­νά­στα­ση στις τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες, κα­θώς η α­να­κά­λυ­ψη της φω­τιάς δη­μιούρ­γη­σε μια ε­ναλ­λα­κτι­κή μορ­φή ο­πτι­κής ε­πι­κοι­νω­νί­ας, χά­ρη στην ο­ποί­α πραγ­μα­το­ποι­ή­θη­κε η α­νταλ­λα­γή μη­νυ­μά­των με­τα­ξύ με­γα­λυ­τέ­ρων α­πο­στά­σε­ων. Μια δά­δα στην κο­ρυ­φή ε­νός βου­νού ή­ταν αρ­κε­τή, α­πό τις α­πέ­να­ντι βου­νο­κορ­φές, ό­σο πιά­νει το μά­τι. Μπο­ρού­σε να έρ­θει η α­πά­ντη­ση και αυ­τός ο τρό­πος ε­πι­κοι­νω­νί­ας μπο­ρού­με να πού­με ό­τι χρη­σι­μοποι­ή­θη­κε και σχε­τι­κά ... πρό­σφα­τα. Μέ­χρι τα μέ­σα του προ­η­γού­με­νου αιώ­να, πριν δη­λα­δή ε­φευ­ρε­θεί ο η­λε­κτρι­κός τη­λέ­γρα­φος του Μορ­ς, οι δά­δες εί­χαν τη θέση τους στο σύ­στη­μα ε­πι­κοι­νω­νί­ας του αν­θρώ­που. Η ό­ρα­ση, η α­κο­ή, ο ή­χος και η φω­τιά ή­ταν τα «ό­πλα», τα πρω­τό­γο­να μέ­σα της τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ας με­τα­ξύ των αν­θρώ­πων.

Στη ση­με­ρι­νή ε­πο­χή, που τα τη­λε­πι­κοι­νω­νια­κά συ­στή­μα­τα βρί­σκο­νται σε μια ά­νευ προ­η­γου­μέ­νου ε­ξέ­λι­ξη, το να μι­λού­με για τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες στην Αρ­χαί­α Ελ­λά­δα α­κού­γε­ται πο­λύ περί­ερ­γο, α­φού βέ­βαια δε γνώ­ρι­ζαν τό­τε το τη­λέ­φω­νο. 'Η μή­πως το γνώ­ρι­ζαν; Μήπως εί­χαν α­να­πτύ­ξει τις ο­πτι­κές τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ες; Χρη­σι­μο­ποιού­σαν μη­χανι­σμούς και όρ­γα­να τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ας; Η α­πά­ντη­ση εί­ναι κα­τα­φα­τι­κή. Γνώ­ρι­ζαν και μά­λι­στα πολ­λούς τρό­πους και με­θό­δους τη­λε­πι­κοι­νω­νί­ας, με­ρι­κοί των ο­ποί­ων εί­ναι οι πρό­γο­νοι των ση­με­ρι­νών τη­λε­πι­κοι­νω­νια­κών συ­στη­μά­των.

Ο πρώτος τύ­πος ε­πι­κοι­νω­νί­ας ή­ταν οι Έ­φιπ­ποι Αγ­γε­λιο­φό­ροι ή οι Πε­ζοί Δρο­μείς. Ο Φει­διπ­πί­δης έ­γι­νε ο γνω­στό­τε­ρος αγ­γε­λιο­φό­ρος δρο­μέ­ας στην Αρ­χαιό­τη­τα, με­τα­φέ­ρο­ντας α­πό το Μα­ρα­θώ­να στην Α­θή­να το μή­νυ­μα της νίκης των Ελ­λή­νων κα­τά των Περ­σών, ι­δρύ­ο­ντας, εν α­γνοί­α του, αλ­λά και προς τιμή του, το α­γώ­νι­σμα του Μα­ρα­θώ­νιου. Αλ­λά και το ο­λυ­μπια­κό α­γώ­νι­σμα της Σκυτα­λο­δρο­μί­ας εί­ναι το κα­τά­λοι­πο αρ­χαί­ου τα­χυ­δρο­μι­κού συ­στή­μα­τος.